Wandelen & diep ademhalen: mijn favoriete huttentochten in Zwitserland
Tussen zonsopgang, constante regen, sneeuw en uitzichten die je bijblijven
Wandelen is voor mij meer dan alleen een afstand afleggen. Het is een onderbreking van het dagelijks leven, een beetje afstand nemen en vaak gewoon een goed gevoel. Ik hou vooral van tochten met overnachting - ergens hoog in de bergen waar het 's avonds rustiger wordt en ik 's ochtends bij het eerste licht vertrek.
De drie tochten die ik hier deel, behoren tot de meest memorabele. Niet omdat alles perfect verliep, maar juist omdat dat niet zo was. Het was koud, nat, vermoeiend, mooi. En juist daarom was het bijzonder.


1. Sneeuw en zonsopgang op de Schäfler - via Wildkirchli en Äscher naar de Seealpsee
Start: Ebenalp | Overnachting: Berggasthaus Schäfler | Eindpunt: Wasserauen
Deze tocht door de Alpstein is een van mijn absolute favorieten. Ik start bij het bergstation van de kabelbaan Ebenalp. De route voert eerst door de Wildkirchli, een indrukwekkend grottenpad, en dan naar de Äscher, het beroemde bergrestaurant dat spectaculair uit de rotswand steekt.


Na een korte koffiestop wordt het pad steiler. Ik volg het bergkampad, dat me over open terrein en een smaller pad naar de Schäfler herberg brengt. Kort voor mijn bestemming ligt er plotseling sneeuw. En dat in september.
Op de top van de Schäfler wacht een eenvoudige, gezellige accommodatie met warm eten, een dikke deken en uitzicht over het hele Alpstein-gebied. De volgende ochtend is de lucht helder. Ik ga vroeg naar buiten en beleef een zonsopgang die ik zelden eerder heb gezien.


De afdaling brengt me naar de Seealpsee - een steil maar prachtig pad. Op de bodem van het meer neem ik de tijd. Het water is helder, koud en perfect om af te koelen. Dan ga ik verder naar Wasserauen, waar ik de trein terug neem.


2. Panoramisch uitzicht en bergmeer op de Schynigen Platte - over de Faulhorn naar Grindelwald
Start: Schynige Platte | Overnachting: Berghotel Faulhorn | Finish: Grindelwald First
Deze tocht lijkt wel een klassieker op een ansichtkaart en is daarom erg bekend. Naar mijn mening terecht. Hij begint met de nostalgische tandradbaan naar de Schynigen Platte. Zelfs de reis ernaartoe voelt speciaal. Eenmaal boven begint de route met een weids panorama. De Eiger, Mönch en Jungfrau vergezellen me bijna de hele weg.


Het pad voert eerst over glooiende grasheuvels en daarna door rotsachtiger terrein naar de Faulhorn. De laatste klim naar de hut is zwaarder, maar zeker de moeite waard. Ik overnacht in het berghotel Faulhorn. Het is eenvoudig, charmant en ligt direct op de bergkam. Het hout kraakt, de wind waait er doorheen en dat is precies wat het zo aantrekkelijk maakt.


De volgende ochtend rijd ik verder naar de Bachalpsee. De bergen weerspiegelen in het water en er is bijna geen wind. Vanaf daar wandel ik naar de First railway en maak ik een ontspannen ritje terug naar Grindelwald. Het is een van die tochten waarbij alles klopt.


Ontdek onze wandelrugzakken
3. Tenten, regen en stilte op de Stanserhorn - via Alp Laucheren naar Engelberg
Start: Stanserhorn | Overnachting: Alp Laucheren | Finish: Engelberg
Deze tocht is rustiger en minder bekend. Ik begin op de Stanserhorn - en kom boven aan met de open cabrioletbaan: de reis alleen al is een belevenis. De route voert me over brede alpenweiden, langs glooiende heuveltoppen, door kleine stukjes bos en over de Arvigrat naar Alp Laucheren.


Het plan is eigenlijk om te kamperen. Ik kan daar een tent huren of mijn eigen tent opzetten. Maar dan komt de regen, en niet een beetje, maar veel. Binnen de kortste keren ben ik helemaal doorweekt. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik spontaan in de hut kan blijven. Binnen is het warm, eenvoudig en gezellig. Het ruikt er naar hout en natte kleren, maar de sfeer is goed.


De volgende ochtend is de lucht weer helder. Ik begin vroeg, loop langs koeien en schapen, door een kort stuk bos en dan over een lang, open pad richting Engelberg.


De afdaling is rustig en steil. Ik kom bijna niemand tegen. Deze tocht begint vrij onopvallend, maar blijft lang in mijn hoofd hangen.
Conclusie - of: waarom tochten als deze zoveel goed doen
Wandelen hoeft niet altijd spectaculair of bijzonder uitdagend te zijn om iets teweeg te brengen. Voor mij zijn het vaak de tochten met overnachting die bijzonder gedenkwaardig zijn. Omdat ik meer tijd neem. Omdat ik niet meteen weer naar beneden hoef. Omdat ik 's avonds niet in de auto of op de trein stap, maar gewoon blijf waar ik ben.


En omdat er onderweg bijna altijd iets gebeurt wat ik niet verwacht. Sneeuw in de nazomer, een spectaculaire zonsopgang of een avond in een hut met mensen die ik nog niet kende. Dat maakt deze tochten speciaal voor mij.
Misschien zit er wel een tocht voor jou bij. Veel plezier!
Lisa / @lisi.wldo