De peetvaders: legale mountainbikeroutes in het Rems-Murr district

Zeven mountainbikers rollen uit een trail in het Rems-Murr district op een grindpad - recht voor de neus van een jager. Elders zou er misschien een ruzie zijn uitgebroken met zinnen als "Je verpest de paden en maakt het wild bang!". Maar in plaats daarvan begroet de jager de mountainbikers op een ontspannen manier; een van hen, Lars, vraagt op zijn beurt: "Hallo, ben jij hier de jager? Als er iets mis is met de paden hier, laat het me dan weten."

Lars woont in het Rems-Murr district in Baden-Württemberg en is te zien op de omslagfoto. Hij is de officiële contactpersoon voor het bosbouwkantoor, de boswachter, de jager, de fietsers - en de twaalf trailsponsors. Zij zijn degenen die de paden onderhouden. Ze maken remgroeven glad en maken afwateringskanalen vrij. Lars' tip voor legale paden is simpel: praat met elkaar.

De legale trails zijn begonnen in 2019, toen er al een aantal "wilde" trails in het gebied waren. Je moet de zogenaamde "2-meter-regel" kennen: In Baden-Württemberg is "fietsen in het bos op paden van minder dan twee meter breed over het algemeen verboden", legt het Duitse Mountainbike Initiatief (DIMB) uit op zijn website. Uitzonderingen zijn natuurlijk gemarkeerde MTB-paden of trails.

Er is absoluut behoefte aan legale paden en een gestandaardiseerde wettelijke situatie in heel Duitsland. volgens de Duitse Alpenclub (DAV) gaan 4,2 miljoen mensen in Duitsland regelmatig mountainbiken. Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom er altijd onofficiële paden zijn: Bikers gebruiken bestaande trails of leggen hun eigen trails aan in de hoop dat ze stilzwijgend worden getolereerd. Dit was ook het geval in de wijk Rems-Murr.

Daar moest in 2019 een einde aan komen: een belangenorganisatie (IG) van de DIMB benaderde de DAV. Die zocht lokale partners om samen met de DIMB legale paden aan te leggen. Lars greep de kans. In de maanden en jaren die volgden, onderhield hij contacten met het bosbouwkantoor en benaderde hij samen met de DIMB gemeenten, boseigenaren, jagers en andere belangengroepen.

Hij vond ook twaalf sponsors en andere vrijwilligers om de paden aan te leggen en te onderhouden. Samen creëerden ze legale paden met een totale lengte van drie kilometer volgens de richtlijnen van de DIMB - heel wat voor het district.

Hoe bouw je paden?

De sponsors gaan als volgt te werk bij het aanleggen van paden: Eerst denken ze na over een lijn. Ze verwerken natuurlijke kenmerken zoals golven, wortels en rotsen en kijken of ze plassen kunnen vermijden door het pad over de dip te bouwen. Als dit niet mogelijk is, of als de lijn door de depressie gewoon leuker is, maken de sponsors gewoon een drainagesysteem: Fijn grind vormt de onderste laag in de holte, met grovere stenen in het midden en tot slot lichte aarde als laatste en bovenste laag.

"Hierdoor kan het water er gemakkelijk doorheen sijpelen," zegt Chris Laue, een van de sponsors van het pad. Om een beter idee te krijgen van het toekomstige pad, harken de trailsponsors het pad en knippen het vrij. Dan is het tijd om een testrit te maken en de nodige correcties aan te brengen.

Zodra het pad is ingereden, combineren ze natuurlijke materialen zoals zand, aarde en stenen om bermen, sprongen en drainage te creëren. "Dat is de beste en zachtste manier," zegt Chris. "We scheppen niet voor niets - het bespaart tijd en beschermt de natuur."

Samenwerking speelt hier ook een grote rol: het verantwoordelijke gemeentelijke depot levert onder andere grind en grond aan de heuvels. De parcoursbouwers gebruiken vervolgens kruiwagens om het materiaal naar het parcours te brengen. "Met een graafmachine zou het sneller gaan, maar je zou het hele pad ruïneren," legt Lars uit. Tot slot markeren en karteren de trailpatrons de paden en geven ze de gegevens door aan het bosbouwkantoor.

Ze vinden het belangrijk dat ze iets te bieden hebben voor motorrijders van verschillende niveaus en smaken. Van flow trails tot bochten en sprongen - iedereen moet plezier hebben in het Rems-Murr district.

Een trail voor foto's

Een voorbeeld hiervan is de trail die is gemaakt door Markus Zieher en Christoph Laue. Chris is sportfotograaf, Markus MTB-gids en coach. Samen hebben ze een maand aan een trail gewerkt. Een trail die leuk is voor zowel gevorderde rijders als profs. Een trail waar iedereen van leert en beter wordt.

"We hebben ervoor gezorgd dat er veel features in zitten," legt Chris uit. "Gevorderde rijders rollen er langzaam doorheen en voelen hun weg rond sprongen en bermen. "Professionals rijden snel en genieten van de snelle wisselingen tussen de verschillende hindernissen zoals bochten en sprongen."

Dit heeft als neveneffect dat het parcours perfect is voor epische foto's. Als sportfotograaf had Chris oog voor fotogenieke sprongen, terwijl Markus radii perfectioneerde met zijn rijvaardigheden en kennis.

Op controle met trailsponsors

Drie VAUDE-medewerkers hebben genoeg gehoord - ze maken een controlerit met Lars, Chris, Markus en Jochen, een sponsor van drie trails. De regen druppelt op de felgroene bladeren en helmen, het grind knispert onder de spijkerbanden. Lars trekt een hark, schep en ander gereedschap mee in een fietskar.

Tijdens de klim wijst hij naar een afslag. "Laatst reden mountainbikers te snel het pad op. We moeten bochten inbouwen om ze af te remmen en de afslag langer parallel aan het bospad laten lopen."

Ook andere veiligheidsaspecten spelen een grote rol bij het onderhoud van de paden. In sommige gevallen moeten de paden bijvoorbeeld duidelijk worden afgebakend van het wandelpad; borden geven wandelaars aan dat er mountainbikers vertrekken.

Natuurvriendelijk op de MTB-route

De regen roept bij ons een vraag op: Hoe zit het met trail etiquette of zelfs verboden? Het rijden op natte trails bevordert immers de erosie ervan; ze raken sneller versleten en wortels komen aan de oppervlakte. Dit geldt vooral voor nieuwe paden. "De DIMB-parcoursregels hangen bij elke ingang van de paden," antwoordt Lars. "We sluiten de paden alleen als het echt niet anders kan."

Hij richt zichliever op sensibilisering: "Als ik kinderen en volwassenen rijtechniektraining geef, leg ik altijd uit dat je bij regen alleen paden moet berijden die daar tegen kunnen en dat je het pad breder moet maken als je om plassen heen rijdt." Hij wijst bijvoorbeeld ook op de huidige omstandigheden op Instagram.

Terwijl we praten, zijn we al bij de ingang van het pad aangekomen. Vanaf hier zien we al plassen. We rollen dan ook langzaam naar beneden. Lars parkeert de aanhanger, wij parkeren de fietsen en scheppen samen greppels zodat het water het bos in loopt.

Mountainbikers ontmoeten jagers

Plezier na het werk! De peetouders nemen ons mee naar een ander pad. Bocht na bocht slingert het ons door het bos, een rots biedt drie alternatieve routes. Markus laat het achterwiel de lucht in vliegen en rijdt op het voorwiel de rots af; VAUDE-medewerker Nathanael laat zich van de rots op het pad vallen - wat een lol!

Uiteindelijk komen we weer op het grindpad terecht. Daar staat een man in regenlaarzen, spijkerbroek en oranje jack. Het is de jager die Lars meteen aanspreekt. "Het is belangrijk dat de wilde dieren 's nachts rust hebben," zegt de jager.

"Voor de rest ben ik blij met de paden. Ik gebruik ze zelf om rustig door het bos te komen." Anders moet hij zijn eigen stalking trails maken en ze vrijhouden van takjes, gras en bladeren. Lars heeft duidelijk gelijk: als je op een vriendelijke en onbevooroordeelde manier met mensen praat, vind je vaak onverwachte bondgenoten.

Je kunt ook luisteren naar de VAUDE podcast aflevering met Nico Graaff van het Mountainbike Toerisme Forum Duitsland over het onderwerp van legale paden voor mountainbikers: