Balkan Bikepacking: Met de Gravelbike van Zagreb naar Tirana

Samen fietsen, zonnen en een paar avonturen beleven - dat was de vakantiewens van de twee VAUDE-collega's en vrienden Felix Storch en Robert Klauer. Op zoek naar een bestemming voor een drie weken durende gravel fietstocht viel hun keuze uiteindelijk op de Balkan.

VAUDE: Jullie reden van Zagreb in Kroatië, door Bosnië en Herzegovina en Montenegro naar Albanië. Hoe hebben jullie voor deze route gekozen?

Felix: Voor ons is de fiets het optimale vervoermiddel. Je kunt overal komen, overal stoppen en snel met mensen in contact komen. Robert en ik hebben samen vaak kleinere fietstochten gemaakt, maar die waren meestal maar een dag of vijf lang. We zijn veel onderweg geweest in de Alpen, maar nu wilden we naar een omgeving die we niet zo goed kennen en dus ruimte biedt voor nieuwe avonturen.

Robert: We hadden drie weken de tijd en onze droombestemming moest goed bereikbaar zijn per trein - vliegen was voor ons geen optie. We hebben even aan Scandinavië gedacht, maar toen waren we bang dat het daar in september te koud zou zijn. En omdat we het een beetje warm wilden hebben, kozen we voor de Balkan, of beter gezegd de Westelijke Balkan, en deze route. Oorspronkelijk hadden we Sarajevo en het Nationaal Park Durmitor willen bezoeken, maar door weersomstandigheden en tijdgebrek hebben we dat onderweg afgezegd. In plaats daarvan fietsten we naar de kust, waar het bijna tien graden warmer was.

VAUDE: Hoe hebben jullie je voorbereid op jullie bikepacking-tocht?

Robert: In principe zijn we vrij ervaren als het gaat om bikepacking. We kregen een tweede kooktoestel en kregen tips en kaarten van collega's.

Felix: Precies, het was geen enorme inspanning omdat we niet vanaf nul zijn begonnen. We moesten er alleen op voorbereid zijn dat deze tocht langer zou zijn dan onze andere. We stemden af wie wat zou meenemen en dachten na over welke kleren we nodig zouden hebben. We haalden ook warme slaapzakken omdat het 's nachts behoorlijk koud wordt.

VAUDE: Als je nu terugkijkt - wat was overbodig en had best thuis kunnen blijven?

Felix: Ik had mijn verrekijker bij me. Dat is eigenlijk cool, maar helaas heb ik hem deze keer niet gebruikt. Ik had ook een waslijn en wasknijpers bij me. Ook totaal overbodig (lacht).

Robert: In mijn geval was het de tweede fietsbroek en de tweede trui. Bovendien had het een jasje minder gekund.

VAUDE: Hoe was het om eindelijk in Kroatië op de fiets te zitten?

Robert: We hadden een hostel in het centrum van Zagreb, en het was een geweldig gevoel om het stadscentrum uit te rollen, weg van de beschaving, de natuur in. De zon scheen, de route ging over een grindpad langs de rivier de Sava. Het was echt prachtig!

Felix: De overgang van beschaving naar wildernis op de eerste dag ging heel snel. De eerste paar kilometer uit Zagreb liepen nog deels door lelijke illegale vuilnisbelten, maar na een paar uur bevonden we ons in prachtige natuur.

VAUDE: Hoe en waar hebben jullie overnacht?

Felix: We hadden de Chapel SUL XT ultralichte tent bij ons, een single pitch tent die met een beetje oefening snel kan worden opgezet. Daardoor waren we onafhankelijk in onze keuze van slaapplaatsen en echt comfortabel onderweg, want de tent biedt veel ruimte. Na twee dagen waren we profs en hadden we hem binnen vijf minuten opgezet.

Robert: De eerste nacht was een van de spannendste. We hadden een relatief wilde en mooie plek gevonden bij de Sava-rivier en ver weg van het volgende dorp. We kookten, aten en zaten in het donker te genieten van de sterrenhemel. Plotseling begonnen honden te blaffen en hoorden we luid geroep en gehuil. Wolven? We verstopten ons snel in de tent. Toen ik later weer naar buiten ging, stond er een man in de buurt met een geweer. "Ik ben een jager, geen probleem!" riep hij. Ik vroeg hem naar de wolven en hij vertelde ons dat het jakhalzen waren - "geen probleem!". We googelden ze, en het zijn eerder kleinere wilde honden, en met deze kennis konden we vrij goed slapen na de opwinding.

Felix: Er waren ook "gewone" loslopende honden. Het was niet echt een beangstigende ervaring, maar ze renden wel op onze fietsen af en achtervolgden ons een paar meter. Ze hebben ons niet gegrepen, maar het was toch niet zo geweldig.

VAUDE: Naar welke grotere stad gingen jullie na Zagreb? En wat was de volgende stap?

Felix : Onze volgende grote bestemming was Banja Luka in Bosnië-Herzegovina. We fietsten twee dagen door Kroatië, langs de Sava rivier naar de Bosnische grens. Wilder en wilder, veel meer natuur, prachtig landschap. Bosnië en Herzegovina vonden we allebei erg mooi. Het is heuvelachtig, met veel bos, veel rivieren en meren, en het is ongelooflijk groen.

Robert: Overal waar we kwamen werden we meteen aangesproken. Meestal voor de mini-supermarkten waar we inkopen deden, werd ons altijd direct gevraagd waar we vandaan kwamen, waar we heen wilden en hoe we het vonden. Voor een van deze mini-markten ontmoetten we een man, Goran, die ons meenam naar zijn tuin en ons zijn druiven- en appelbomen liet zien. Hij voorzag ons er gul van en de vruchten waren echt heerlijk. We waren echt onder de indruk van de gastvrijheid die we overal ervoeren. Veel van de oudere mensen konden ook wat Duits spreken, omdat ze lange tijd in Duitsland hadden gewoond voor hun werk en/of tijdens de Bosnische oorlog. Eenmaal echter sprak Felix ook perfect Bosnisch.

Felix (lacht): Ja, ik typte iets in via Google Translator en controleerde niet dat je de vertaling gewoon kunt afspelen. Dus ik las het zelf voor en volgens mij had ik geen accent want iedereen keek me verbaasd aan en verstond me heel goed, het was best grappig.

VAUDE: Je had het net over het inslaan van voorraden in supermarkten. Hoe hebben jullie het culinaire aspect van jullie tocht georganiseerd?

Felix: We zijn allebei vegetarisch of veganistisch en wisten van tevoren dat dit niet zo gemakkelijk zou zijn in onze reislanden, vooral op het platteland. We besloten om af en toe cevapcici te eten, omdat we niet elke dag voor onszelf wilden koken en we gingen 's avonds ook wijn of bier drinken.

Robert: Maar er waren ook van die knoedels, burek, gevuld met kaas, spinazie of tomaten. Erg lekker! Dat waren onze vegetarische nietjes, maar uiteindelijk hadden we er een beetje een overschot aan, want we kregen ze echt steeds. Voor de rest hadden we pap en pasta bij ons, die we verfijnden met vers fruit en groenten.

Felix: En vanaf ongeveer Mostar, in het zuiden van Bosnië en Herzegovina, zie je overal granaatappelstruiken en -bomen. Ik heb de wilde exemplaren aan de struiken geprobeerd, ze waren vreselijk zuur, maar de grote vruchten en ook het sap smaken echt fantastisch.

VAUDE: Wat waren jouw hoogtepunten van de bikepacking tour?

Felix: Er waren zoveel hoogtepunten. Ik vond Bosnië en Herzegovina erg mooi, vooral de kloof tussen Banja Luka en Jajce. Aan de zijkanten rijzen ruige rotswanden de lucht in, omringd door beboste heuvels, en in het midden kronkelt de rivier de Vrbas zich een weg naar beneden. We konden ongeveer 60 kilometer door deze canyon rijden op een weg met weinig verkeer. Fantastisch!

Robert: Een van mijn hoogtepunten was het Scutari meer, het grensmeer tussen Montenegro en Albanië. Een deel van de Euro-Velo 8 (Middellandse Zee route) loopt daar ook. Het was altijd bergop en bergaf en we moeten die dag 1500 meter geklommen hebben. Het pad kronkelde langs de groene, heuvelachtige oever en tussendoor hadden we herhaaldelijk het gevoel dat we naar de zee keken in plaats van naar een meer.

VAUDE: Hoe voelde het om na zoveel landschap en uitgestrektheid eindelijk in Tirana aan te komen?

Felix: In Albanië viel meteen op dat fietsen een grotere rol speelt. Het stadsbeeld was levendig, kleurrijk en studente, het verkeer in de hoofdstraten leek ons vrij ontspannen. Fietsen maakten deel uit van het stadsbeeld, en in tegenstelling tot de andere landen waar we doorheen reden, waren er zelfs structureel gescheiden fietspaden. Op cultureel gebied maakte Tirana ook een zeer opwindende indruk op ons - zo vond er net het Tirana International Film Festival plaats. Ik had graag wat langer gebleven om verder te ontdekken.

VAUDE: Hadden jullie een vast schema?

Felix: We namen na twee of drie dagen een pauze, we reden niet door. We vonden Bosnië en Herzegovina zo leuk dat we de tijd namen om het land te verkennen. We zijn bijvoorbeeld naar een klimfestival in de buurt van Banja Luka geweest, hebben twee dagen in een yoga-retraite doorgebracht en cultuur opgesnoven in Jajce en Mostar. Vervolgens hadden we iets minder tijd in Montenegro en Albanië, maar we wilden onszelf niet stressen.

Robert: Nee, we hadden vooraf alleen de ferry van Durrës naar Ancona geboekt. De enige eis was dus dat we op die dag in Tirana of Durrës moesten zijn. Voor mij was het belangrijk om ons ritme te vinden en het moment te kunnen waarnemen. Niet om te zeggen "of of", maar "beide en". Zodat je bijvoorbeeld soms fietsreiziger bent en soms deelnemer aan een yoga-retraite. Onderweg zijn op de fiets opent vele mogelijkheden. Elke dag kunnen we opnieuw beslissen wat en waar we vandaag willen zijn. En om in het hier en nu te zijn, om daarvan te genieten, is ons goed gelukt.

VAUDE: Bedankt voor het interview!